PZPN

KOLUMBIA

Miejsce w rankingu FIFA: 13

Jak zagrała w eliminacjach mistrzostw świata: Chociaż Kolumbia nie wygrała żadnego z czterech ostatnich meczów eliminacji, to i tak zdołała dostać się na mundial. Zespół Jose Pekermana miał problemy w rywalizacji z faworytami – z Argentyną, Urugwajem i Brazylią zdołał tylko zremisować dwa z sześciu meczów – ale za to udanie punktował ze słabszymi rywalami. Zresztą Kolumbijczycy aż sześciokrotnie dzielili się punktami z przeciwnikami, więcej remisów zaliczyli jedynie Argentyńczycy. Najlepszy mecz rozegrali z Brazylią (1:1), gdy na gola Williana odpowiedział w drugiej połowie Falcao.

Największy sukces na mistrzostw świata: Cel przed drużyną Pekermana jest jasny: przynajmniej powtórzyć wynik z mundialu w Brazylii, gdzie zespół osiągnął ćwierćfinał, przegrywając po brutalnym meczu z gospodarzami. Wcześniejsze spotkania tamtego turnieju potwierdziły jednak, jak wielki potencjał drzemie w Kolumbii – w końcu wygrali cztery spotkania, strzelili aż 12 goli, wypromowali Jamesa Rodrigueza, który spisywał się fantastycznie.

Sylwetka trenera: Dla Jose Pekermana mistrzostwa świata to nie pierwszyzna. Pomijając występ z Kolumbią w 2014 roku, był on na mundialu w roli selekcjonera reprezentacji Argentyny w 2006, gdy jego zespół odpadł z Niemcami w ćwierćfinale po rzutach karnych. Później prowadził kluby w Meksyku, miał propozycję m.in. z Japonii, ale wybrał Kolumbię i od tego czasu wygrał 56% z 70 meczów w tej roli. Znany z zamiłowania do taktyki i układania wszystkiego na boisku tak, by korzystali na tym jego najlepsi zawodnicy: Falcao oraz Rodriguez.

Sylwetka największej gwiazdy: Dziś gwiazdą jest jednak nie kolega klubowy Roberta Lewandowskiego, a… Kamila Glika. Radamel Falcao z AS Monaco jest kapitanem reprezentacji Kolumbii, a także najskuteczniejszym zawodnikiem (28 goli w 70 występach). Dla niego gra w Rosji będzie debiutem na MŚ, ponieważ przez poważny uraz przegapił poprzedni turniej. Te problemy zdrowotne kosztowały go zahamowanie kariery, nie powiodły się jego wypożyczenia do Manchesteru United i Chelsea. Jednak po powrocie do Monaco na poprzedni sezon znów nawiązał do najlepszych lat z Atletico Madryt. Strzelił 30 goli we wszystkich rozgrywkach, zdobył tytuł mistrza Francji i grał w półfinale Ligi Mistrzów.

Bilans z reprezentacją Polski: 3-0-2, 7:8.

SENEGAL

Miejsce w rankingu FIFA: 23

Jak zagrał w eliminacjach mistrzostw świata: Reprezentacja Senegalu w drugiej rundzie w strefie afrykańskiej rywalizowała w dwumeczu z drużyną Madagaskaru. Pierwsze wyjazdowe spotkanie Senegalczyków zakończyło się remisem 2:2. W rewanżu pokonali już rywali 3:0 i awansowali do kolejnego etapu. W trzeciej rundzie, już w fazie grupowej, reprezentacja Senegalu mierzyła się z ekipami Burkina Faso, Wyspami Zielonego Przylądka oraz Republiką Południowej Afryki. W sześciu meczach fazy grupowej zwyciężyli cztery razy i zremisowali dwa razy, wyprzedzając o pięć punktów drużynę Burkino Faso.

Największy sukces na mistrzostw świata: Historia występów reprezentacji Senegalu na mistrzostwach świata jest bardzo uboga. Senegal na tę imprezę zakwalifikował się drugi raz. Pierwszy awans Senegalczycy zanotowali w 2002 roku. Ich występ odbił się jednak bardzo szerokim echem, bo dotarli aż do ćwierćfinału rozgrywek. Senegal z grupy wyszedł z drugiego miejsca. Sensację sprawił już na samym początku, ogrywając zespół, który bronił tytułu mistrza świata – Francję. Gola na wagę zwycięstwa strzelił Papa Bouba Diop. Później w grupie Senegalczycy podzielili się punktami z Duńczykami i Urugwajczykami. W 1/8 finału wyeliminowali Szwedów, a turniej zakończyli po minimalnej porażce z Turcją.

Sylwetka trenera: Trenerem reprezentacji Senegalu jest Aliou Cissé, który urodził się 24 marca 1976 roku w miejscowości Ziguinchor. Zanim rozpoczął pracę trenerską, jako piłkarz występował w takich klubach jak m.in. Paris Saint-Germain, Birmingham City, Portsmouth FC. Aliou Cissé to również 36-krotny reprezentant kraju, z którym występował właśnie na mistrzostwach świata w Korei i Japonii. Po zakończeniu piłkarskiej kariery został tymczasowym trenerem drużyny Senegalu, a zastąpił go później Joseph Koto. W latach 2013-2015 pracował jako trener senegalskiej młodzieżówki, a następnie został pierwszym selekcjonerem zespołu narodowego.

Sylwetka największej gwiazdy: Za największą gwiazdę drużyny senegalskiej uchodzić może Sadio Mané, urodzony 10 kwietnia 1992 roku w mieście Sedhiou. Przygodę w piłce seniorskiej rozpoczął we francuskim klubie Metz, później przez dwa sezony reprezentował barwy zespołu Red Bull Salzburg. Po występach w Austrii trafił na Wyspy Brytyjskie i związał się kontraktem z ekipą Southampton FC. Tam również występował przez dwa lata, aby później trafić do Liverpoolu. Klub „The Reds” za senegalskiego zawodnika wyłożył kwotę w wysokości 41 milionów euro. Do największych sukcesów Sadio Mané zalicza się tytuł mistrza kraju, który wywalczył z drużyną Red Bull Salzburg oraz Puchar Austrii.

Bilans z reprezentacją Polski: brak

JAPONIA

Miejsce w rankingu FIFA: 55

Jak zagrała w eliminacjach mistrzostw świata: Japonia, z racji jednej z najwyższych pozycji w rankingu FIFA spośród azjatyckich zespołów, kwalifikacje rozpoczęła od drugiej rundy. Tam bez żadnych problemów wygrała siedem z ośmiu spotkań (zremisowała jedynie z Singapurem) i awansowała do kolejnej fazy. W niej rywalizacja trwała do samego końca, jednak ostatecznie Japończycy okazali się najlepsi w grupie 2, zostawiając za plecami Arabię Saudyjską, Australię, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Irak i Tajlandię.

Największy sukces na mistrzostwach świata: Japończycy po raz pierwszy na mundialu pojawili się w 1998 roku i od tego czasu kwalifikują się do każdych kolejnych mistrzostw. W dotychczasowych pięciu startach tylko dwukrotnie pokonali fazę grupową. W 2002 roku, jako współgospodarz turnieju, odpadli w 1/8 finału z rewelacją rozgrywek – Turcją, a osiem lat później po wyjściu z grupy nie sprostali Paragwajowi, jednak dopiero po serii rzutów karnych.

Sylwetka trenera: Vahid Halilhodzić. Doświadczony szkoleniowiec, urodzony w Jablanicy, dobrze zna smak rywalizacji na mundialu. Jako zawodnik wystąpił w nim w barwach reprezentacji Jugosławii (1982), z którą zajął też czwarte miejsce na mistrzostwach Europy (1976). Karierę trenerską rozpoczął w 1990 roku w Velez Mostar. Podczas wojny na Bałkanach został ranny, a w 1993 roku, z racji gróźb kierowanych pod jego adresem ze strony Chorwackiej Rady Obrony, wyjechał do Francji. Tam prowadził między innymi OSC Lille, Stade Rennes i Paris Saint-Germain. W 2008 roku przejął stery w reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej, z którą awansował do mistrzostw świata 2010. Po kolejnych czterech latach – już jako selekcjoner kadry Algierii – ponownie zameldował się na mundialu. W marcu 2015 roku zastąpił na stanowisku trenera reprezentacji Japonii Javiera Aguirre i po raz trzeci w swojej karierze zwycięsko przebrnął przez kwalifikacje mistrzostw świata.

Sylwetka największej gwiazdy: Shinji Kagawa. Najbardziej – obok Shunsuke Nakamury i Yuty Nagatomo – rozpoznawalny japoński piłkarz ostatnich lat. W Europie wylądował w 2010 roku, by przywdziać barwy Borussii Dortmund. Już wtedy był reprezentantem swojego kraju – w narodowym trykocie zadebiutował bowiem dwa lata wcześniej, jako zaledwie 19-latek. Po dwóch sezonach spędzonych w Borussii i dwukrotnym wywalczeniu tytułu mistrza Niemiec, wyróżniającego się Japończyka z Dortmundu pozyskał Manchester United. Już w pierwszym sezonie w Anglii Kagawa mógł dopisać do swojego konta tytuł mistrza kraju. Przygoda z „Czerwonymi Diabłami” dobiegła końca w 2014 roku, a Kagawa sezon kończył występem na mistrzostwach świata. Po ich rozegraniu urodzony w Kobe zawodnik powrócił do Borussii, w której występuje do dziś.

Bilans z reprezentacją Polski: 2-0-4, 10:13.

FOT: East News.